Dag 4

Het is dinsdag 15 juli 2014. Deze dag begon met enige onduidelijkheid over wie er nu op de wekker zou letten. Mede door intensief oordopgebruik was de wekker niet altijd voor iedereen waarneembaar. Na het ontbijt vertrokken wij naar Riga, we zouden er twee dagen verblijven. Bij aankomt in Riga bleek er een zangconcours te zijn. Diverse hotels geprobeerd maar niets redelijks kunnen vinden. Mede door de onmogelijke eenrichtingsverkeer-inrichting, het was soms onmogelijk om op een weg links af te slaan dan wel over te steken, hierdoor verloren wij veel tijd.
Er werd besloten om door te reizen naar Tallinn. Wij de snelweg op, en verder, onderweg de kaart bestudeerd om te kijken waar een gunstige pleisterplaats zou liggen. Rijdend naar Tallinn stuitten wij op een enorme file. Door middel van een snelle groepsbeslissing pasten wij moeiteloos onze bestemming aan. Gelukkig kan je hier sneller keren op een snelweg dan in een stad linksaf slaan. Dus zonder tot stilstand te komen gekeerd en naar Cesis (dit schrijven kost meer tijd dan dat er nodig was om de beslissing te nemen en om te keren). Wij door naar de nieuwe bestemming waar ons een stad met een grote geschiedenis wachtte. Aangekomen in Cesis werden wij in het eerste het beste hotel liefelijk afgewezen. In het tweede hotel wachtte ons eenzelfde lot. In het derde hotel was een bot nee het antwoord. Onze quest duurde voort, zoveel, hoe liefelijk soms ook, de afwijzingen begonnen hun tol te vragen. Frank bleef al moedeloos in de auto wachten. Tot het lot ons om half acht, dorstig en hongerig, bij hotel Atputa bracht (Not a nice word in Spanish, according to a local lady). Hier was een nog luxe kamer beschikbaar, deze kon over een uur beschikbaar zijn. Nadat wij akkoord waren gegaan gingen wij in het bijhorende restaurant eten en drinken. Vanaf daar zagen wij een aantal jongedames matrassen uit onze toekomstige kamer halen, en dat terwijl wij juist om een extra bed hadden gevraagd!!!!!!!! Zeer vreemd. Nadat wij het vat geledigd hadden en er geen fles bier meer verkrijgbaar was, Jurden van ellende zich moest gaan laven aan de cider, hebben wij ons te ruste gelegd.